Vrhovni sud Republike Srpske na sjednici vijeća dana 17.10.2024. godine donio je presudu kojom je djelimično uvažio žalbu branioca optuženog Ante Pavića i u odluci o kazni preinačio presudu Okružnog suda u Doboju, broj: 13 0 K 004950 24 K od 17.05.2024. godine tako što je optuženom za krivično djelo ratni zločin protiv civilnog stanovništva iz člana 142. stav (1) Krivičnog zakona SFRJ, za koje je oglašen krivim tom presudom, na osnovu člana 38. i 41. stav (1) KZ SFRJ, osudio na kaznu zatvora u trajanju od 5 (pet) godina, u koju se uračunava vrijeme provedeno u pritvoru od 24.10.2023. godine pa nadalje.

            Presudom ovog suda od 17.05.2024. godine optuženi Anto Pavić za krivično djelo ratni zločin protiv civilnog stanovništva iz člana 142. stav (1) Krivičnog zakona Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije (KZ SFRJ) bio je osuđen na kaznu zatvora u trajanju od 8 (osam) godina, u koju mu je uračunato vrijeme provedeno u pritvoru od 24.10.2023. godine pa nadalje, te je obavezan na plaćanje troškova krivičnog postupka i paušala, a oštećeni su sa imovinskopravnim zahtjevom upućeni na parnični postupak.

            Optuženi Anto Pavić za navedeno krivično djelo na gore navedenu kaznu zatvora osuđen je što je za vrijeme oružanog sukoba koji se odvijao na prostoru Bosne i Hercegovine, između Vojske Republike Srpske sa jedne strane i Hrvatskog vijeća odbrane i Armije  Bosne i  Hercegovine, sa druge strane, suprotno pravilima Međunarodnog prava, kršeći odredbu člana 3. stav 1. tačka a) i c) IV Ženevske Konvencije o zaštiti građanskih lica za vrijeme rata ili oružanog sukoba od 12. avgusta 1949. godine, kao pripadnik vojne policije HVO u logoru na stadionu Fudbalskog kluba „Polet“ i u staroj zgradi policije u Bosanskom Brodu, u kojima su se nalazili zatvoreni civili srpske nacionalnosti, koji nisu bili vojno organizovani, niti su učestvovali u neprijateljstvima, u vremenskom periodu od mjeseca aprila do septembra 1992. godine učestvovao u nanošenju povreda tjelesnog integriteta, protivzakonitom zatvaranju i silovanju civilnih lica na način da je:

1. u vremenskom periodu od mjeseca aprila do maja 1992. godine, narušavao tjelesni integritet oštećenog J.S. koji je bio kao civil zarobljen u logoru u Bosanskom Brodu, na način da je istog u staroj zgradi policije u Bosanskom Brodu, sam i zajedno sa drugim za sada nepoznatim pripadnicima HVO, u više navrata tukao šakama i policijskom palicom po cijelom tijelu, da bi i dana kada je bio pravoslavni Vaskrs 1992. godine prišao oštećenom i pitao ga: „koji je danas dan“, pa kada mu je oštećeni odgovorio da je pravoslavni Vaskrs, zadao mu je udarac šakom u predjelu lica,

2. dana 19.06.1992. godine, zajedno sa drugim, za sada nepoznatim pripadnicima HVO, bez naloga, protivpravno lišio slobode civilno lice oštećenu S.K. te istu potom odveo u zgradu vojne policije u Bosanskom Brodu, gdje je oštećena ostala nekoliko sati,

3. u logoru na stadionu Fudbalskog kluba „Polet“ u Bosanskom Brodu u kome su se nalazili zatvoreni civili srpske nacionalnosti, tokom mjeseca septembra 1992. godine, a nakon što je oštećena „X-1“ uhapšena i privedena u navedeni zatvor, u više navrata tražio da istu izvedu iz prostorije u kojoj je bila smještena i odvedu u prostoriju koja se nalazila u potkrovlju navedenog objekta gdje je optuženi oštećenu više puta silovao, nanoseći joj na taj način veliku patnju i bol,

dakle, kršeći pravila Međunarodnog prava za vrijeme oružanog sukoba učestvovao u nanošenju povreda tjelesnog integriteta, protivpravnom lišavanju slobode i silovanju, čime je učinio krivično djelo ratni zločin protiv civilnog stanovništva iz člana 142. stav (1) Krivičnog zakona SFRJ.